NC AfterRoseDay
[TAOHUN]
“ถ้าฉันบอกว่าไม่ล่ะ ฉันจะดูเป็นคนเลวมั้ย ทั้ง ๆ ที่ฉันไม่ใช่ของนายแล้ว” แววตาของเซฮุนตอนนี้มันทำให้จื่อเทานึกไปถึงช่วงเวลาที่เขาสองคนเคยแลกเปลี่ยนความสุขกันบนเตียง
“ก็บอกแล้วไงว่าตอนนี้เราสองคนไม่มีใคร ทิ้งตัวต้นไปหมดแล้ว อย่าไปคิดถึงมันอีก คิดถึงฉันก่อนได้มั้ยล่ะ ไหนนายบอกให้เก้าชั่วโมง”
“ก็มัวแต่พูดมาก เวลามันลดลงไปเรื่อย ๆ แล้วนะ จะทำก็รีบทำสิ
“ตัวนายสั่น นายโอเคมั้ย” แต่ถึงจะถามถึงความพร้อมแต่จื่อเทาก็ไม่ปล่อยมือออกจากเอวบางที่นอนจมเตียงนุ่ม
“ก็ภาพวันนั้นมัน…”
ภาพวันที่ผมขืนใจเซฮุนมันยังคงติดตาอยู่สินะ ความโกรธ ความหึงหวงมันทำให้ผมกลายเป็นปีศาจ
“งั้นนอนกอดเฉย ๆ ก็ได้นะ” จื่อเทากลั้นใจพูดออกไป เพราะถึงยังไงเขาก็จะไม่ยอมขืนใจคนที่ยังไม่พร้อมเด็ดขาด
“หลับตาสิ”
“หื้ม ?”
“ฉันบอกให้หลับตา!” เซฮุนขึ้นเสียงแข็งอย่างขัดใจเมื่อจื่อเทายังคงสงสัยในคำขอของเขาอยู่
เปลือกตาคล้ำปิดลงช้าๆ โดยในใจก็ยังคงสงสัยอยู่ว่าเซฮุนจะทำอะไร แต่กว่าที่ความสงสัยนั่นจะทำให้คนถูกสั่งจินตนาการไปไกล เขาก็ได้คำตอบเป็น....จูบ
ปากอิ่มตรงเข้าประกบปากของจื่อเทาทันที่ที่เขาหลับตาสนิท วินาทีนี้เขาไม่กล้าจะลืมตาแม้แต่นิดเดียวเพราะ กลัวว่าลืมตาขึ้นมาแล้วไม่มีร่างของคนตรงหน้าอยู่ใกล้ ๆ
มือนุ่มเข้าประคองใบหน้าของจื่อเทาเพื่อหาความมั่นคง เพราะไม่ใช่แค่จื่อเทาที่ตัวอ่อนปวกเปียกแต่เซฮุนเองก็กำลังละลายไปกับรสจูบที่โหยหามานาน กลีบปากถูกเผยอออกโดยคนด้านล่างนั่นคือจื่อเทา เขาเชื้อเชิญให้เซฮุนใช้ลิ้นแทรกเข้ามาหาเขา ลิ้นร้อนที่ไม่ได้สัมผัสกันนานกำลังทักทายกันอย่างไม่ลดละ น้ำใสที่มุมปากไหลเยิ้มไปถึงคางของจื่อเทา
เซฮุนผละออกและจูบซับไปที่คางของจื่อเทาเบา ๆ จนทำให้อดีตสามีถึงกับแปลกใจ “นายดูไม่เห็นจะกลัวฉันเท่าไหร่เลยหนิ”
“ฉันไว้ใจนายได้ใช่มั้ย”
“ไม่น่าถาม คำตอบก็หลังจากนี้แล้วล่ะ”
ตอนนี้ตำแหน่งถูกเปลี่ยน ร่างทั้งร่างของเซฮุนถูกพลิกให้มาอยู่ด้านล่างแทน ตามด้วยจูบหนัก ๆ บริเวณซอกคอของคนที่ถูกกดทับซึ่งเรียกความเสียวซ่านให้กับเซฮุนได้เป็นอย่างดี มือหนาค่อย ๆ เค้นคลึงไปทั่วเรือนร่าง
จื่อเทาอยากเช็คดูว่ายังมีอะไรที่หลงเหลือส่วนที่เป็นของเขาอยู่รึไม่ แต่ดูเหมือนชุดนอนจะยังเกะกะอยู่
“ถอดนะ”
“ถ้าไม่ถอดจะทำยังไง”
“ปากดี” จื่อเทาฝังคมจูบลงไปอีกครั้ง อีกครั้งแล้วก็อีกครั้ง จนเซฮุนปากชุ่มไปหมด “ถ้าที่รักไม่ว่าอะไรช่วยถอดให้หน่อยได้มั้ย” ถอดที่ว่าหมายถึงถอดของเขาเอง จื่อเทาอยากให้นี้เป็นสิ่งที่ยืนยันว่าเซฮุนต้องการเขาในเวลานี้จริง ๆ
และแล้วคำตอบก็จมหายไปกับจูบหวาน ๆ อีกครั้ง เซฮุนค่อย ๆ สอดมือเข้าไปใต้เสื้อยืดตัวบางของจื่อเทา จากนั้นก็เลิกมันขึ้นจนสุดตัวโดยที่ริมฝีปากยังไม่ผละออกจากกัน
เพียงไม่นานเสื้อผ้าที่เกะกะร่างกายของทั้งสองก็ถูกถอดออกอย่างไม่ใยดี ผิวของเซฮุนทำให้จื่อเทาต้องกลืนน้ำลายหลายอึกเพราะความงดงามและยั่วยวน “อื้ม...”
จื่อเทาเริ่มหยอกล้อกับติ่งไตทั้งสองด้านด้วยลิ้นของตัวเอง เขาฝังจูบหนักไป ๆ ไว้บนนั้นเช่นเคย
...ยิ่งได้สัมผัสผมก็ยิ่งไม่อยากปล่อยตัวเขาไป เป็นไปได้ก็อยากจะกลืนลงท้องไม่ให้ใครหน้าไหนได้ครอบครองมันซักคนเลย
“อ๊ะ! อ่ะ ๆ ๆ จะ จื่อเทา”
นิ้วผมที่สอดเข้าไปในช่องทางแคบมันเริ่มทำให้เซฮุนร้องเสียงหลงออกมา มันอาจทำให้เขาสะดุ้งเพราะผมทำเขาเบลอจนไม่รู้ว่าผมจับขาเขาแยกออกและแทรกนิ้วเข้าไปตอนไหน
“เจ็บเหรอ นึกว่านายจะชิน ซะอีก นี่แค่นิ้วเดียวเอง”
“ไม่ ไม่ชิน ฉะฉันกลัว อย่าแรงนะ อ๊ะ ๆ ๆ ”
แต่ผมไม่รับประกันว่าผมจะไม่ทำให้เขาเจ็บ เพราะมันขึ้นอยู่กับว่าส่วนนั้นยังเรียกร้องหากันอยู่รึเปล่า
จื่อเทาจูบซับไปที่หน้าผากเบา ๆ และคอยกระซิบที่ข้างหูว่าให้ผ่อนคลาย และให้เชื่อใจเขาไว้ มันเหมือนมนต์สะกดให้เซฮุนลืมเรื่องความเจ็บปวด และฝังจูบร้อนที่ปากอิ่มอีกครั้ง แขนข้างหนึ่งของจื่อเทาสอดไปที่หลังบางและดึงตัวเข้ามากอดเอาไว้ คางของเซฮุนเกยไว้บนบ่าแกร่งโดยมีมือของจื่อเทาประคองปลอบเอาไว้ ส่วนมืออีกข้างก็คอยจับขาของเซฮุนให้อ้าออกกว้าง ๆ ก่อนจะแทรกนิ้วที่สองและสามเข้าไป
“ฮึ อึก! อ๊ะ...อ๊ะ! สะ สามเลยเหรอ มากไปมั้ย” เสียงของเซฮุนมันกระเซ้าจนจื่อเทาเริ่มขยับนิ้วเข้าออกอย่างรุนแรง “ช้า ช้าลง ฉันเจ็บ อ๊ะ พอแล้ว ๆ ”
“สามนิ้วมันยังน้อยไปนะเซฮุน เกาะ หลังฉันไว้แน่น ๆ ต่อไปคือของจริง และก็รู้ไว้ด้วยว่ามันคือความรู้สึกของฉันทั้งหมดที่อยากให้”
“ฮะ อึก อื้อ...” เสียงที่ขาดช่วงเพราะนิ้วทั้งสามถูกดึงออกไปอย่างรวดเร็ว
เซฮุนก็ต้องรับสิ่งที่ใหญ่กว่า มันกำลังแทรกเข้ามาในกายเขา สะโพยที่เคยถูกบีบเค้นจนเกือบช้ำ ตอนนี้มันบิดเล้าจนร่างบางแทบพลิกแทรกเข้าไปในอกของจื่อเทาซะแล้ว
“อ้า เซฮุน ยะ อย่ารัดแน่นนักสิ ฉันจะทนไม่ไหวเอานะ ฉันอยากไปพร้อมนาย” จื่อเทาขบฟันแน่นเมื่อภายในมันเริ่มตดรัดส่วนนั้นอย่างรุนแรง
เขาล้มตัวลงบนเตียงพร้อมกับร่างบางที่กอดเขาแน่นจึงทำให้เซฮุนจมลงไปในเตียงนุ่มจนแทบมิดตัว มันจึงทำให้ส่วนนั้นแทรกลึกเข้าไปอีก
“อ๊ะ เจ็บ!”
“ทนหน่อยนะ ผ่อนคลายอีกนิดได้มั้ย” เพื่อที่จะเข้าไปในร่างกายของเซฮุนให้ลึกที่สุด จื่อเทาจึงออกแรงดันแก่นกายที่เหลือแทรกเข้าไปจนสุด และน้ำตาของเซฮุนไหลออกมาอีกครั้ง
“บอกได้มั้ยว่าร้องเพราะอะไร มันทรมานมากใช่มั้ย ฉะ ฉัน จะได้...”
“ไม่ใช่...ฉันแค่กลั้นมันไว้ไม่อยู่ มองจากตรงนี้ฉันเห็นนาย ฉันคิดถึงนาย และฉันก็กำลังทำมันกับนายอยู่ ไม่มีอะไรหรอก แค่ภาพเก่า ๆ มันย้อนเข้ามาแค่นั้น ฮึก อ๊ะ... อย่าเพิ่งขยับนะ ”
“เซฮุน...”
…นี่ผมกำลังทำอะไรอยู่ ผมกำลังทำให้เซฮุนลำบากใจ
“พอมั้ย”
“มะ ไม่ต้อง ต่อเถอะ ฉันไม่เป็นไร ถ้านายกำลังคิดว่าฉันลำบากใจอยู่ก็คิดใหม่ซะ นายบอกฉันเองว่าตอนนี้เราสองคนไม่มีตัวตนกับโลกภายนอกแล้ว ตอนนี้ก็มีแต่นายกับฉัน อ๊ะ..อ๊ะ”
ไม่ต้องรอให้เซฮุนพูดจบ สะโพกเเกร่งก็ขยับเขาออกในทันที เสียงครางที่พยายามจะอดกลั้นเพราะกลัวจะดังจนทำให้ลูกสองคนตื่นมันทำให้จื่อเทายิ่งอย่าแกล้ง ท่วงท่าถูกเปลี่ยนไปตามอารมณ์ แรงรักเก่าหรืออาจจะไม่เก่าเพราะมันไม่เคยมีใหม่กำลังลุกโชน จื่อเทากำลังเติมเต็มในส่วนที่เขาทำมันพัง จากอาการสั่นกลัวของเซฮุนก็เปลี่ยนเป็นบิดเล้าในความเสียว ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปีทั้งสองก็ยังคงจำสัมผัสนี้ได้ จุดไหนที่จุดไวต่อสัมผัส จุดไหนที่จะทำให้มีความสุข
ร่างกายอันคุ้นเคยกำลังเรียกหากันอย่างไม่หยุดพัก เสียงหอบดังสลับกับเสียงเนื้อกระทบกัน ไม่รู้ว่าลูกทั้งสองจะรับรู้มั้ยว่าคนเป็นพ่อกำลังพาแม่ขึ้นสวรรค์ ยกแล้วยกเล่า ก็ไม่มีทีท่าว่าคลื่นแรงจะสงบลงง่าย ๆ
"นี่! ฮ่าห์ ฮ่าห์ จะไม่หยุดพักบางเหรอ อยากเห็นฉันสลบรึไง" เซฮุนเป็นเอ่ย เมื่อเห็นว่าจื่อเทาเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นและไม่ลดลงเลย
" อื้ม อ้า ช่วยไปได้ รักนายมากไปหน่อย" จากหน้าที่แดงอยู่แล้วก็แดงขึ้นไปอีก เซฮุนยังคงไม่รู้ตัวว่าตัวเองยั่วยวนขนาดไหน
" ฮึก อ๊ะ จะทำอะไร!" เซฮุนถูกจับพลิกให้อยู่ในท่าคลานและคงไม่ต้องตอบก็น่าจะเดาคำตอบได้
ความใหญ่ของจื่อเทากระแทกเข้าไปจนสุด ไม่รู้ว่าเพราะอะไรที่ทำให้เซฮุนครางไม่ยอมหยุด จื่อเทาจึงทดสอบกดลงไปตรงจุดนั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า
" จรงนี้เหรอ อื้ม ใช่มั้ย ตรงนี้ใช่มั้ยที่นายชอบ"
"อื้ม แรงอีก"
" คงใช่สินะ"
" อ๊ะ ๆ ๆ ๆ "
ความสุขสมที่จื่อเทาหยิบยื่นให้มันทำให้เซฮุนลบภาพในวันเก่าจนหมด แม้จะรู้สึกผิดที่สถานะในตอนนี้ไม่เหมาะแก่การทำเรื่องแบบนี้ก็ตาม แต่ทั้งสองก็เลือกที่จะลืมตัวตนไป
จื่อเทาไม่ได้สงสัยอะไรในตัวเซฮุนเลย....
...แต่แปลกครับที่ผมยังรู้สึกได้ว่าทุกอย่างยังเป็นของผม ทั้งภายนอกและภายใน เซฮุนทำเหมือนห่างหายจากเรื่องแบบนี้ไปนาน แต่ผมคงเดาผิดหรืออาจคิดเข้าข้างตัวเองก็ได้ มินจีก็มีตั้งคนหนึ่งแล้ว พอพูดถึงเด็กคนนี้แล้วผมก็เจ็บแปลบอีกแล้ว
ผมไม่รู้ว่าเราดื่มด่ำกับไฟรักไปนานแค่ไหน แต่ที่แน่ ๆ ผมเกือบทำเซฮุนสงบคาเตียงอีกแล้ว จากตีสองจนถึงตีห้ามันค่อนข้างจะยาวนานสำหรับเรื่องนี้อยู่พอสมควร และคนที่รับอารมณ์ของผมคงเพลียอยู่ไม่น้อย
นี่คงเป็นใบหน้าตอนหลับครั้งสุดท้ายแล้วสินะ....
คิดไปคิดมารีบพาหนีไปเกาะร้างจะดีไหม ไปอยู่กินกันที่นู้นเลย ไม่ต้องเจอใคร ไม่มีคนมาแย่ง ไม่มีคนให้คอยนอกใจ หรือสิ่งยั่วยุที่จะทำให้เขาไปจากผม แต่ก็นั่นแหละครับ ถ้าผมทำมันจริง ๆ ผมคงเป็นไอ่เลวไม่ต่างจากจื่อเทาคนก่อน...
จื่อเทาใช้เวลาพอสมควรในการจัดการกับความคิดร้ายกาจของตัวเอง เวลาเริ่มนับถอยหลังไปทุกทีแล้ว เหลือเวลาอีกหกชั่วโมงก่อนที่เซฮุนจะไป คนอย่างจื่อเทาคงนอนหลับในคืนนี้ไม่ได้ เขาจึงรีบใส่เสื้อผ้าและเดินไปที่ห้องครัว
[อ่านจูบสุดท้ายของคุณป๋าจื่อเทา
>>>>>>>>>> http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1365635<<<<<<<<<<,,]
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
talk
วู้ฮูจบไปแล้ว ต่อไปก็เหลือแต่ตอนจบ
ทำไมการบอกลามันยากขนาดนี้นะ -"- เป็นฉัน ฉันจะลากไปเกาะรา้ง ทั้งแม่ทั่้งลูก
(เด๋ว บ่นใคร บ่นอยู๋คนเดียว 5555 บร้าาา ไปล่ะ)
-ขอบคุณที่อ่าน ^^
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น