NC Last Kiss
#คุณป๋าจื่อเทา
จื่อเทาพลิกตัวเซฮุนให้นอนหงายและตัวเองก็แทรกตัวลงไปหว่างขา
ก่อนจะล็อคข้อมือทั้งสองข้างของเซฮุนเอาไว้เหนือหัว
“สามคำถาม ก็ต้องจูบสามครั้ง”
บางอิ่มถูกจุมพิตอันหนักหน่วงอย่างไม่ทันตั้งตัว เพราะนึกว่าแค่จูบธรรมดา
แต่จื่อเทากลับจูบแบบฝังลึกจนในหัวของเขาขาวโพลนไปหมด
แล้วแบบนี้จะได้ตอบมั้ยล่ะครับ…
“อืม…อื้ม”
ลิ้นร้อนจากคนด้านบนแทรกลึกเข้าไปในปากอิ่มอย่างโหยหา ไม่ว่าจะมอบสัมผัสให้เซฮุนอย่างไร มันก็ไม่เพียงพอสำหรับจื่อเทา
เสียงที่เกิดจากการดูดดุนลิ้นและริมฝีปากจากทั้งสองมันทำให้ เกิดการตื่นตัวของบางอย่าง
“อ๊ะ อะ อืม”
เซฮุนเริ่มรู้สึกตัวเพราะส่วนนั้นของจื่อเทามันตื่นตัวและกำลังดุนดันร่างกายส่วนร่างของเขาอยู่ แม้จะพยายาม
ร้องประท้วงแต่สัมผัสจูบของจื่อเทาก็ทำให้เซฮุนเคลิ้มอีกครั้ง
จนต้องร้องเสียงหลงอยู่ในลำคอ
นานมากแล้วที่ไม่ได้มีความสุขแบบนี้…
น้ำตาแห่งความสุขไหลลงอาบแก้มเนียนอีกครั้งในรอบไม่กี่ชั่วโมง เพราะเมื่อคืนเขาก็ร้องไห้ ก่อนหน้านั้นอีกไม่กี่ชั่วโมงก็ร้อง เพราะคิดถึงคนคนนี้ คนที่อยากให้มาหากันตลอด
จื่อเทาจูบซับน้ำตาให้ แต่ไม่ว่าจะเท่าไหร่ก็ไม่หมด จนจื่อเทาเริ่มเป็นห่วงเจ้าของน้ำตาซะแล้ว
“เป็นอะไรไป ยังกลัวฉันอยู่รึไง หื้ม?”
“ปะ เปล่า”
“แล้วร้องทำไม”
“มันก็บอกไม่ถูกเหมือนกัน ฉันอาจจะรักนายมากก็ได้ แค่รู้ว่าเป็นนายที่มายืนอยู่ในห้องฉัน
ก็ดีใจจะบ้าตายอยู่แล้ว แล้วสำหรับคำถามแรก นายเองก็น่าจะรู้
นอกจากนายแล้วฉันก็ไม่มีใคร
ดังนั้นมินจีก็ลูกนาย เคลียนะ” คนเจ้าน้ำตาดึงข้อมือตัวเองออกจากพันธนาการจากจื่อเทาแล้วกลับมาเช็ดน้ำตาที่ไหลลงมาเรื่อย
ๆ “ฉันอยู่ไม่ได้ถ้าขาดนายกับลูกไป ”
“เซฮุน…”
ขาดนายไปฉันคงอยู่ไม่ได้…
ประโยคนี้เซฮุนเคยพูดเอาไว้แล้วครั้งหนึ่ง
ครั้งที่ผมเกือบตายเพราะไปดิฟรถในสนามแข่ง
และในครั้งที่ผมไปเดินป่ากับเพื่อน ๆ และพลัดตกหน้าผา
คุณอาจจะรู้เรื่องราวของผมกับเซฮุนเพียงแค่เศษเสี้ยวเท่านั้น
ซึ่งความจริงแล้วกว่าเราทั้งสองจะได้มาอยู่ด้วยกันมีลูกด้วยกัน มันผ่านช่วงเวลาที่สำคัญอะไรหลายๆ อย่างมามากมาย
มันจึงเป็นสาเหตุว่าทำไมทั้งผมและเขายังเรียกหากันอยู่ตลอดเวลา…
“ก็ไม่ได้มีแค่นายหรอกนะ ถ้าไม่รักจะตามมาถึงที่นี่รึไงคุณเธอ เมื่อกี้ก็จูบซะเพลิน ไหนตอบคำถามฉันได้รึยัง”
เพราะแบบนี้น้ำตาของเซฮุนจึงค่อย
ๆ หยุดไหล
จื่อเทาก็มีวิธีบอกรักในอีกแบบ
เซฮุนก็มีวิธีบอกรักไปอีกแบบเช่นกัน
“ก็บอกไปหมดแล้วไง”
“ไม่เอา อยากได้ยินอีก”
“รัก รัก
รัก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ พอใจรึยัง”
“ไหนละอีกคำตอบ?”
คนดีของผมเขาเป็นอะไรไปครับ
แค่บอกมาว่าได้คบกับใครรึเปล่าทำไมต้องหน้าแดง ละ
แล้ว ทำไมต้องส่งสายตาว่าต้องการ ผะ
ผม แบบนั้นด้วยล่ะครับ
นี่มันโคตรปลุกใจเสือป่า…
“นายก็ลองหาคำตอบดูสิ”
ผมถือว่ามันคือคำเชื้อเชิญนะ …
ผมถือว่ามันคือคำเชื้อเชิญนะ …
และแขนเรียวทั้งสองข้างของเซฮุนก็ไต่ขึ้นมาล็อคคอผมเอาไว้
ขาทั้งสองข้างที่อยู่ข้างสะโพกผมตั้งชันขึ้นและขาขาวนั่นก็เกี่ยวเอวผมเอาไว้
“ถ้าให้ฉันหา ฉันหาแบบเจาะลึกเลยนะ นายไม่มีโอกาสร้องห้ามละนะ”
“ก็จนกว่านายจะพอใจ”
และบทรักอันร้อนแรงของผมกับเขาก็เริ่มขึ้น
เสื้อผ้าที่ดูจะเกะกะร่างกายถูกถอดออกอย่างบ้าคลั้ง
ถึงขนาดที่เสื้อแขนยาวของเซฮุนขาดเป็นสองท่อน
กางเกงขาสั้นตัวเล็กก็ถูกเหวี่ยงไปแทบจะออกหน้าต่าง
สัมผัสทุกสัมผัสมันรุนแรงแต่ก็ยังคงความหวานนุ่มให้แก่กัน ทุกอย่างมันรื่นไหลไปหมดจนถึงขั้นเตรียมความพร้อมที่ทำให้เซฮุนชะงักการกระทำ เพราะจื่อเทาเล่นสอดนิ้วสองนิ้วเข้าไป
และแช่เอาไว้นานจนความต้องการของเซฮุนมันแทบจะประทุอยู่แล้ว
“อืม…ได้แล้ว
จะรอจนนิ้วเปื่อยเลยรึไง อืม อื้ม ”
จื่อเทาเริ่มขยับนิ้วทั้งสองเข้าออกเป็นจังหวะ จากนั้นก็ไปหยอกล่อกับติ่งไตสีชมพูระเรื่อ เขาใช้ฟันขบกัดลงไปอย่างนึกแกล้ง รอยแดงกลิ่นกุหลาบถูกบรรจงลงไปอย่างชำนาญ
มือแกร่งที่ไม่ยอมอยู่พักไล่นิ้วลงไปบนเรือนร่างในทุกจุด ทุกซอกทุกมุม เพื่อเช็ครายละเอียดต่าง ๆ ว่ายังเป็นของเขา
…ก็เอ๊ะใจตั้งแต่คืนนั้น แต่ก็ไม่กล้าถามออกไป
“อ้าขาออกอีกสิ จะได้ไม่เจ็บมาก”
เซอุนขยับสะโพกให้ตรงกับส่วนนั้นของจื่อเทาที่เตรียมจะแทรกเข้ามาในร่างกายเขา
ขาของเซฮุนพยายามยกขึ้นและอ้ามันออกให้กว้างที่สุดแต่เพราะเรี่ยวแรงทั้งหมดมันแทบจะไม่มีแล้วจึงควยคุมส่วนขาไม่ไหว
สายตาของเซฮุนพยายามให้จื่อเทาช่วยเขา และความต้องการก็ถูกส่งผ่านอย่างเข้าใจ เป็นจื่อเทาที่ดันแขนตัวเองล็อกข้อพับเข่าของเซฮุนเอาไว้ในท่าที่คิดว่าเจ็บน้อยที่สุด จากนั้นแก่นกายก็แทรกลึกลงไปในรวดเดียว ไม่มีเสียงร้องหลุดรอด มีแต่มือเรียวที่ปัดป่ายหาที่ยืดเกาะจากความเสียวซ่าน
“เกาะไหล่ฉันไว้สิที่รัก”
“อื้ม…
อ๊ะ อะ อ๊ะ”
จากนั้นเราก็ซัดกันอย่างหนักหน่วง ผมลงลึกเข้าไปจนสุดทาง และเมื่อสำรวจดี ๆ
ผมก็รู้ว่าทั้งหมดของเซฮุนเป็นของผมคนเดียว
“จะ จื่อเทา
ให้ฉันอยู่บนได้มั้ย”
“ไม่มีปัญหาครับ จุ๊บ”
เราเริ่มอีกยกด้วยท่าที่น่าอายกว่าเดิม แต่ผมไม่ได้เรียกร้องนะ เขาต้องการเอง
จุดเชื่อมกันยังเหมือนเดิมไม่ได้เอาออก เพียงแค่ทวงท่า และตำแหน่งถูกเปลี่ยนเท่านั้น
“อ๊ะ
มะ มันลึก”
“งั้นเปลี่ยน”
“มะ
ไม่ อ๊ะ แบบนี้ แล้วก็กอดฉันไว้ด้วย ฉันกลัว”
“อืม เซฮุน”
เขาน่ารักมากเลยครับในเวลานี้
เขาเริ่มขยับด้วยตัวเองช้า
ๆ และเพิ่มจังหวะให้เร็วขึ้นเรื่อย ๆ
แขนเรียวกอดหลังผมไว้แน่นมาก
ไม่แน่ใจว่าไอ่ที่เจ็บ ๆ แสบ ๆ
มันเป็นเพราะเล็บเจ้ากรรมมันกำลังชำแหละผิวผมอยู่รึเปล่า
ทุกการขยับเซฮุนจะส่งเสียงร้องทุกครั้ง ดูเขาเจ็บแต่ก็สุขสมในเวลาเดียวกัน ผมรู้ว่าท่านี้มันจะทำให้เข้าไปลึก อันตรายนะครับ
ดังนั้นผมจึงระวังไม่สวนกลับไปแรง
เอาแค่ที่เขาพอใจก็พอครับ
เมื่อถึงจุดหมายไปได้สองยก
เราก็กลับมาอยู่ท่าเดิมซึ่งก็ยังไม่แยกออกจากกัน จากนั้นเราก็เริ่มกันอีกครั้ง
“เป็นไง ทีนี้รู้รึยังว่าฉันเคยมีใครรึเปล่านอกจากนาย”
“ก็มีแต่มันคนเดียวที่ทำให้นายทุกข์ที่สุดแล้วก็สุขที่สุดนั่นแหละ นายเกลียดฉันในวันนั้นมากมั้ย วันที่ฉันทำมันรุนแรงกับนาย”
เซฮุนส่ายหน้า…
ผมแทบพูดอะไรไม่ออก
“เกลียดไม่ลง ยิ่งบอกว่าเกลียด แต่ก็ยังอยากให้นายทำรุนแรงอยู่ สงสัยฉันจะโรคจิต”
“มีใครบอกรึยัง?”
“ว่า?”
“ฉันรักคนโรคจิตแบบนาย หรือจะโหด
หรือจะมาตกรดี
เป็นแบบไหนก็รักหมดแหละ”
“แหวะ จะอวก เลี่ยน”
“อะไรแพ้ท้องเหรอ”
“อยากทำหมันมั้ย เดี๋ยวตัดให้
เอามั้ย อ๊ะ อะ
จะขยับก็บอกก่อนซี่ อ๊ะ อะ…”
ปากดีแบบนี้ต้องจัดอีกยกครับ
ฮึฮึ
และแล้วจังหวะที่เร็วและแรงก็เปลี่ยนเป็นเบาบางและผ่อนคลายมากขึ้น
เสียงกระเซ้าที่เซฮุนร้องไม่ขาดสายได้เบาลง และไร้เสียงในที่สุด
ในเช้านี้เราทำได้ดีกันทั้งคู่
ทุกส่วนมันยังคงเรียกร้องหากันอย่างเหลือเชื่อ และที่น่าทึ่งไปกว่านั่นคือ ทั้งร่างกายและจิตใจของเราทั้งคู่เป็นของกันและกันมาโดยตลอด
เซฮุนยังซื่อสัตย์กับผม และผมเองก็เหมือนกัน
NC
End.
(กลับไปอ่านค่ะ)
